Münafıkların Mescidi

Münafıklar, Kubâ Mescidi'nin bulunduğu köye çok güzel bir mescid yaptılar. Peygamber Efendimiz'e gelerek, orayı şereflendirmesini istediler. Resûlullah Efendimiz'e, ''Mescidi de mesciddekileri de sevindir. Sen bir aysın, biz ise geceyiz. Bizimle beraber olursan gecemiz gündüze döner. Günahlarımızdan arınırız'' dediler. Münafıklar keşke imana gelseydiler de, bu sözleri dilden değil de gönülden söylemiş olsalardı. Candan ve gönülden gelmeyen, dilden dökülen sözler, çöplükten biten yeşilliğe benzer. Şefkatli, merhametli Peygamberimiz, hilelerini sezmesine rağmen onlara gülümseyerek, ''Gelmesine gelirim ama şimdi yol üstündeyiz. Savaşa gidiyoruz. Savaştan dönünce, o mescide gelirim'' dedi.

Peygamber Efendimiz Tebük Savaşı'ndan döndükten sonra, o azgın ve hileci münafıklar, Resûlullah Efendimiz'e gelerek sözünü hatırlattılar. Cenâb-ı Hak peygamberine emir buyurdu: ''Ey peygamber, onların hainliklerini açıkça söyle. Savaş çıkacak olsa bile çekinme.'' Bunun üzerine Peygamber Efendimiz, münafıkların gerçek niyetlerini yüzlerine vurarak, bu mescidin yıkılmasını emrettiler.

Mesnevî'den.