Yeniden başlayabilmen için,
yetmez mi sana özünde var olan sevgi?
Ve bir de özlemlerinden geriye kalan,
son bir çırpınış...
Diriliş vakti gelmedi mi hâlâ?
Artık uyan, o yattığın ölümcül uykulardan!..
Ölüm.. boğazımda düğümlenen son bir haykırış!
Senin için sabahlar,
neden hep böyle karanlık olsun?
Çiçeklerden ve gün ışığından yoksun...
O yerlerde çırpınan,
tükenen son ümidin miydi senin?
O derinden gelen ses senin miydi?
Sen miydin o bir îdam mahkumu misali,
sessiz isyanlarla haykıran?
Yüzün neden hüzünlü böyle?
O dipdiri bakışlar,
şimdi, ölüm sessizliğinde..
durgun ve karanlık.
Gözlerindeki o eski ışıltılar...
Hani? Nerede?
Nerelerde kaldı o eski aydınlık?
Bizim için sabahlar,
neden hep böyle karanlık olsun?
Gülüşlerden ve güneşten yoksun...
Saklı Şiirler
Ocak 1991, İstanbul
RSS okuyucu veya Eposta ile takip